zenrcade
Active member
Teriyer gibi davranan ve dar alanlarda saklanarak başkalarını krize sokan insanlar için bir kelime varsa, o zaman muhtemelen icat edilmemiştir. Ama Liz Gilson'ı tarif ederdi.
Fransa'da Amerikalı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Bayan Gilson, birkaç çocukluk yılını İngiltere'deki görkemli bir evde, yatak odasını çatı katındaki küçük bir depoya taşımasına izin verilmesi için yalvararak geçirdi. Daha sonra Avustralya'da denizci ve tersane işçisi olarak çalıştı.
“20'li yaşlarımda beş yıl boyunca 26 metrelik bir yelkenli teknede yaşadım ve buna bayıldım; En rahat ve en mutlu zamanımızdı” diye hatırlıyor.
“Ve sonra 30 yaşımdayken,” diye devam etti, “Hareket halindeki bir kamyona bindim ve karayoluyla Avustralya'nın doğu kıyısına gittim.” Bir arkadaşım da evin dışını çiçeklerle boyadı. Ve hippi olduğum için kuzeyin derinliklerindeki bir kasabadan atıldım. Ama bu da güzeldi.”
40'lı yaşlarındaki Bayan Gilson, önceki sahibinin kırmızı kadife kaplı Dodge Ram minibüsünü satın aldı ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki aile üyelerini ziyaret etmek için iki aylık bir geziye çıktı. Yolculuk iki yıl sürdü. Araç onun asıl ikametgahıydı; Düzeltmen olarak işini yapması gerektiğinde halk kütüphanelerine uğradı.
Temelleri sağlam olan ve birçok adım atılması gereken evlerde yaşadığı uzun bir evliliğin ardından şimdi boşanmış ve eski yaşantısına geri dönüyor. Altı yıl önce Kuzey Carolina'da bir zamanlar kuaför salonu olan küçük bir ev satın aldı. 70.000 dolar ödedi. Tek saklama alanı, muhtemelen bıyık taraklarının saklandığı, on beş santim genişliğinde tek bir çekmeceydi.
70 yaşındaki ve şirketlere koçluk yapan şirketlerde hesap yöneticisi olarak çalışan Bayan Gilson, asla ayrılmayacağına yemin ediyor.
Sonsuza kadar evleri, Burlington, NC'de 1880'lerin başında bir pamuk fabrikasının etrafında gelişen 105 dönümlük bir topluluk olan Glencoe Mill Village'dır. Fabrika 1954'te kapandıktan sonra, tuğla fabrikası binaları ve yaklaşık üç düzine küçük işçi evi kaldı. Mülk, Kuzey Carolina'nın bir zamanlar etkileyici olan tekstil endüstrisinin bir kalıntısı olarak yeterince saygı topladı ve 1978'de Ulusal Tarihi Yerler Kaydı'na eklendi. Ancak neredeyse tamamen terk edilmiş ve kötü durumdaydı.
1997 yılında, kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Preservation North Carolina, köyü satın aldı ve yeni sahiplerinin restorasyon sırasında tarihi karakterlerini korumaları şartıyla evleri satışa çıkardı. Örneğin orijinal ahşap paneller ve pencereler korunmalı veya kopyalanmalıdır. Ve çoğu evde banyo ve mutfak bulunmadığından çok gerekli olan herhangi bir eklemenin, sokak tarafından tutarlı bir görünüm sağlamak için arka tarafa yapılması gerekiyordu.
Bayan Gilson köydeki berber dükkânını satın aldığında, önceki sahibi zaten tek odalı binaya bir genişletme yaptırmış ve toplam alanı yaklaşık 32 metrekareye çıkarmıştı. Bayan Gilson, koruma bağışından gelen fonu kullanarak açık mavi dış cephe boyasını tazeledi ve itfaiye aracı kırmızısıyla hayal kırıklığı yaratan bir flörtün ardından döşeme rengi olarak domatese geçti.
İçeride mobilyaları verimli bir şekilde düzenlerken denizcilik tasarımına büyük önem verdi. İkinci el bir mağazada, mevcut depolama alanını beş katına çıkaran açık mavi dört çekmeceli bir dolap buldu. Daha sonra olasılıkların sarhoşluğuyla yerel bir teknik okulda ileri düzeyde bir ahşap işleme kursuna kaydoldu ve masasının yanındaki pencerenin altına sığacak 11 çekmeceli bir dolap inşa etti.
“Ve her çekmece farklı boyuttadır” dedi. “Ve bir daha asla 11 farklı boyuttaki çekmeceyle hiçbir şey yapmamaya karar verdim.”
On sekiz ay önce Bayan Gilson, uzun süredir hayalini kurduğu bir jakuziye sahip olma hayalini gerçekleştirdi. Bir tane sipariş ettikten sonra aklına bunu koymak için bir terasa veya verandaya ihtiyacı olduğu geldi.
“Sonunda bir terasa karar verdim ve tüm YouTube'ları izledim. Ve tüm malzemeleri aldım ve lanet olası verandayı inşa ettim” dedi, daha tuzlu bir sıfat kullanarak.
Arka bahçede ayrıca bir ateş çukuru bulunmaktadır ve büyük grupları barındırabilir. Bayan Gilson'un tanımladığı gibi, topluluk amansızca sosyaldir. Geçen yıl 12 yaşındaki bir komşu bir okul oyununda ilk kez rol aldığında, köyden dokuz aile onun gösterisini izlemeye geldi.
Yakın zamanda konukların kendi seçtikleri bir kitabı getirip başkalarıyla birlikte okumalarının ancak onun hakkında konuşmamalarının teşvik edildiği bir “Sessiz Kitap Grubu”na ev sahipliği yaptı.
Aylık 367 dolarlık ipoteği dışında, “Bu evle ilgili beni tamamen şaşırtan bir diğer şey de, değirmene güç sağlayan bir nehrin olması ve şimdi de toplumdaki başka bir Parti lokasyonunun olmasıydı” dedi.
Sahibi olarak geçirdiği altı yıl boyunca gururu azalmamış gibi görünüyor. Şubat ayında iki müteahhit mutfağa küçük bir kuvars tezgah kurmak için geldiğinde onları bir tura çıkardı.
Adamlar, “Ah, ah, çok güzel” dediler. “İhtiyacın olan her şeye sahipsin.”
O da şu cevabı verdi: “Kesinlikle öyle.”
Artık daha geniş bir hayran kitlesine gösteriş yapmaktan hoşlanıyor. “Yani, en son basımım neredeyse 40 yıl önceydi,” dedi, “denizde kaybolduğumda.”
Living Small, daha basit, daha sürdürülebilir veya daha derli toplu bir hayat yaşamak için neler gerektiğini araştıran, iki haftada bir yayınlanan bir köşe yazısıdır.
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.
Fransa'da Amerikalı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Bayan Gilson, birkaç çocukluk yılını İngiltere'deki görkemli bir evde, yatak odasını çatı katındaki küçük bir depoya taşımasına izin verilmesi için yalvararak geçirdi. Daha sonra Avustralya'da denizci ve tersane işçisi olarak çalıştı.
“20'li yaşlarımda beş yıl boyunca 26 metrelik bir yelkenli teknede yaşadım ve buna bayıldım; En rahat ve en mutlu zamanımızdı” diye hatırlıyor.
“Ve sonra 30 yaşımdayken,” diye devam etti, “Hareket halindeki bir kamyona bindim ve karayoluyla Avustralya'nın doğu kıyısına gittim.” Bir arkadaşım da evin dışını çiçeklerle boyadı. Ve hippi olduğum için kuzeyin derinliklerindeki bir kasabadan atıldım. Ama bu da güzeldi.”
40'lı yaşlarındaki Bayan Gilson, önceki sahibinin kırmızı kadife kaplı Dodge Ram minibüsünü satın aldı ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki aile üyelerini ziyaret etmek için iki aylık bir geziye çıktı. Yolculuk iki yıl sürdü. Araç onun asıl ikametgahıydı; Düzeltmen olarak işini yapması gerektiğinde halk kütüphanelerine uğradı.
Temelleri sağlam olan ve birçok adım atılması gereken evlerde yaşadığı uzun bir evliliğin ardından şimdi boşanmış ve eski yaşantısına geri dönüyor. Altı yıl önce Kuzey Carolina'da bir zamanlar kuaför salonu olan küçük bir ev satın aldı. 70.000 dolar ödedi. Tek saklama alanı, muhtemelen bıyık taraklarının saklandığı, on beş santim genişliğinde tek bir çekmeceydi.
70 yaşındaki ve şirketlere koçluk yapan şirketlerde hesap yöneticisi olarak çalışan Bayan Gilson, asla ayrılmayacağına yemin ediyor.
Sonsuza kadar evleri, Burlington, NC'de 1880'lerin başında bir pamuk fabrikasının etrafında gelişen 105 dönümlük bir topluluk olan Glencoe Mill Village'dır. Fabrika 1954'te kapandıktan sonra, tuğla fabrikası binaları ve yaklaşık üç düzine küçük işçi evi kaldı. Mülk, Kuzey Carolina'nın bir zamanlar etkileyici olan tekstil endüstrisinin bir kalıntısı olarak yeterince saygı topladı ve 1978'de Ulusal Tarihi Yerler Kaydı'na eklendi. Ancak neredeyse tamamen terk edilmiş ve kötü durumdaydı.
1997 yılında, kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Preservation North Carolina, köyü satın aldı ve yeni sahiplerinin restorasyon sırasında tarihi karakterlerini korumaları şartıyla evleri satışa çıkardı. Örneğin orijinal ahşap paneller ve pencereler korunmalı veya kopyalanmalıdır. Ve çoğu evde banyo ve mutfak bulunmadığından çok gerekli olan herhangi bir eklemenin, sokak tarafından tutarlı bir görünüm sağlamak için arka tarafa yapılması gerekiyordu.
Bayan Gilson köydeki berber dükkânını satın aldığında, önceki sahibi zaten tek odalı binaya bir genişletme yaptırmış ve toplam alanı yaklaşık 32 metrekareye çıkarmıştı. Bayan Gilson, koruma bağışından gelen fonu kullanarak açık mavi dış cephe boyasını tazeledi ve itfaiye aracı kırmızısıyla hayal kırıklığı yaratan bir flörtün ardından döşeme rengi olarak domatese geçti.
İçeride mobilyaları verimli bir şekilde düzenlerken denizcilik tasarımına büyük önem verdi. İkinci el bir mağazada, mevcut depolama alanını beş katına çıkaran açık mavi dört çekmeceli bir dolap buldu. Daha sonra olasılıkların sarhoşluğuyla yerel bir teknik okulda ileri düzeyde bir ahşap işleme kursuna kaydoldu ve masasının yanındaki pencerenin altına sığacak 11 çekmeceli bir dolap inşa etti.
“Ve her çekmece farklı boyuttadır” dedi. “Ve bir daha asla 11 farklı boyuttaki çekmeceyle hiçbir şey yapmamaya karar verdim.”
On sekiz ay önce Bayan Gilson, uzun süredir hayalini kurduğu bir jakuziye sahip olma hayalini gerçekleştirdi. Bir tane sipariş ettikten sonra aklına bunu koymak için bir terasa veya verandaya ihtiyacı olduğu geldi.
“Sonunda bir terasa karar verdim ve tüm YouTube'ları izledim. Ve tüm malzemeleri aldım ve lanet olası verandayı inşa ettim” dedi, daha tuzlu bir sıfat kullanarak.
Arka bahçede ayrıca bir ateş çukuru bulunmaktadır ve büyük grupları barındırabilir. Bayan Gilson'un tanımladığı gibi, topluluk amansızca sosyaldir. Geçen yıl 12 yaşındaki bir komşu bir okul oyununda ilk kez rol aldığında, köyden dokuz aile onun gösterisini izlemeye geldi.
Yakın zamanda konukların kendi seçtikleri bir kitabı getirip başkalarıyla birlikte okumalarının ancak onun hakkında konuşmamalarının teşvik edildiği bir “Sessiz Kitap Grubu”na ev sahipliği yaptı.
Aylık 367 dolarlık ipoteği dışında, “Bu evle ilgili beni tamamen şaşırtan bir diğer şey de, değirmene güç sağlayan bir nehrin olması ve şimdi de toplumdaki başka bir Parti lokasyonunun olmasıydı” dedi.
Sahibi olarak geçirdiği altı yıl boyunca gururu azalmamış gibi görünüyor. Şubat ayında iki müteahhit mutfağa küçük bir kuvars tezgah kurmak için geldiğinde onları bir tura çıkardı.
Adamlar, “Ah, ah, çok güzel” dediler. “İhtiyacın olan her şeye sahipsin.”
O da şu cevabı verdi: “Kesinlikle öyle.”
Artık daha geniş bir hayran kitlesine gösteriş yapmaktan hoşlanıyor. “Yani, en son basımım neredeyse 40 yıl önceydi,” dedi, “denizde kaybolduğumda.”
Living Small, daha basit, daha sürdürülebilir veya daha derli toplu bir hayat yaşamak için neler gerektiğini araştıran, iki haftada bir yayınlanan bir köşe yazısıdır.
Konut emlak haberleriyle ilgili haftalık e-posta güncellemeleri için buradan kaydolun.